γυμνητεύω

γυμνήτης

γυμνητία
γυμνήτης, ου :
1 adj. m. nu, Luc. Bacch. 3 ; Lyc. 387 ; d’où privé de tout, pauvre, indigent, Anth. 7, 65 ||
2 subst. () soldat armé à la légère, Xén. An. 4, 1, 6 ; Cyr. 7, 5, 5 ; Str. 654 ; Thém. 325b.
Étym. γυμνής.