γυναικόμιμος

γυναικόμορφος

γυναικονομέω-ῶ
γυναικό·μορφος, ος, ον [ῠ] qui a les traits ou l’extérieur d’une femme, Eur. Bacch. 855 ; Phil. 2, 280.
Étym. γ. μορφή.