γηράω-ῶ
Γήρειαγηράω-ῶ (impf.
ἐγήρων, f.
γηράσω [ᾱ]
et γηράσομαι
[ᾱ], ao.
ἐγήρασα [ρᾱ],
pf. γεγήρακα
[ρᾱ])
1 intr. vieillir, Xén.
Cyr. 4, 1,
15 ; Arstt. Nic. 5, 8, 3 ;
Plut. M.
911b,
etc. ; au pf.
γεγήρακα, avoir vieilli, être vieux,
Soph. O.C.
727 ; Eur.
Ion 1392 ;
Arstt. Pol.
7, 16, 16 ||
2 tr. (à l’ao. ἐγήρασα) faire vieillir, Eschl. Suppl. 894 ; Anth. 6, 94 ||
Moy. réc. (seul. prés.)
γηράομαι-ῶμαι, Epict. (Stob. Fl. 9, 58).
Étym.
γῆρας.