γηροφορέω-ῶ

γηρυγόνη

γήρυμα
*γηρυ·γόνη, seul. dor. γηρυγόνα, ας [ῠ] adj. f., qui fait entendre des sons, en parl. de l’écho, Thcr. Syr. 6.
Étym. γῆρυς, γίγνομαι.