ἀγῆλαι

ἁγηλατέω-ῶ

ἁγήλατος
ἁγηλατέω-ῶ [ᾰᾰ] repousser comme un objet impur, chasser, exiler, Hdt. 5, 72 ; Soph. O.R. 402 ||
E Ion. ἀγηλατέω, Hdt. l. c.
Étym. ἁγήλατος.