αἱμύλος

αἱμυλόφρων

αἱμωδέω-ῶ
αἱμυλό·φρων, ων, ον, gén. ονος [ῠ] d’esprit rusé, Crat. (Bkk. p. 363).
Étym. αἱμ. φρήν.