ἀλιτροσύνη

ἁλίτροφος

ἁλίτροχος
ἁλί·τροφος, ος, ον [ᾰ] qui se nourrit ou s’alimente dans la mer, Opp. H. 1, 76 ; Nonn. D. 21, 198.
Étym. ἅλς, τρέφω.