ἁλίτυπος

ἁλιτύπος

ἁλίτυρος
ἁλι·τύπος, ου (ὁ) [ᾰῐῠ] pêcheur (qui frappe la mer de la rame) Eur. Or. 373.
Étym. ἅ. τύπτω.