ἀμαλῶς

ἁμάμαξυς

ἁμαμηλίς
ἁμ·άμαξυς, υος ou υδος () [ᾰμᾰμ] vigne soutenue par deux échalas, Matr. (Ath. 137b) ||
E Gén. -υος, Epich. (EM.); -υδος, Sapph. (EM.) (ἅμα, ἅμαξα).