ἁπαλόσαρκος

ἁπαλόστρακος

ἁπαλοσύγκριτος
ἁπαλ·όστρακος, ος, ον [ᾰᾰᾰ] à l’écaille tendre, Nyss. 2, 92.
Étym. ἁ. ὄστρακον.