ἄπλοκος

ἁπλοκύων

ἁπλόος-οῦς
ἁπλο·κύων, -κυνος (ὁ) [ῠν] vrai chien, franc cynique, sobriquet d’Antisthène, DL. 6, 13 ; Plut. Brut. 34.
Étym. ἁπλόος, κύων.