ἁρμός, οῦ (ὁ)
1 emboîtement, jointure,
Soph. Ant.
1216 ; Eur.
Med. 1315,
etc. ; d’où
fente, DH. 5,
7 ; Plut. Alex. 3 ||
2 ce qui sert à emboîter,
à fixer, clou, cheville, Eur. fr. 362, 12.
Étym. R.
indo-europ. *h₂(e)r-smo-, jointure, cf. ἀραρίσκω, ἅρμα.