ἑκατοντορόγυιος

ἑκατοντούτης

ἑκατοντοῦτις
ἑκατοντούτης, ου [ᾰ] adj. m. c. ἑκατονταέτης, Luc. Macr. 14.
Étym. ἐ. ἔτος.