ἑκατοντοῦτις

ἕκατος

ἑκατοστεύω
ἕκατος, ου (ὁ) [ᾰ] qui frappe au loin, ép. d’Apollon, Il. 7, 83 ; Hh. Ap. 1, etc. ; ὁ Ἕ. Il. 1, 385 ; 20, 71, le dieu qui frappe au loin (Apollon) ||
E Voc. Ἕκατε, Arstt. Rhet. 3, 8.