ἐκποτάομαι-ῶμαι

ἕκπους

ἐκπράκτης
ἕκ·πους, -ποδος (ὁ, ἡ) de six pieds, seul. au plur. et au duel, CIA. 1, 322, a, 11, 54 (409 av. J.-C.) ; écrit aussi ἕξπους : ἕξποδας, EA. 1886, p. 205-6, 83-4 (commenc. du 4e siècle) ; v. Meisterh. p. 125, 4.
Étym. ἕξ, πούς.