ἑκυρά

ἑκυρός

ἔκυρσα
ἑκυρός, οῦ () [] beau-père, père de l’époux, Il. 3, 172 ; 24, 770 ||
E [] Anth. 14, 9 ; en prose, d’ord. πενθερός.
Étym. pour *σϝεκυρός = lat. sŏcer, sscr. svaçuras.