ἑκηϐολέω-ῶ

ἑκηϐολία

ἑκηϐόλος
ἑκηϐολία, ας (ἡ) l’art de lancer de loin ou au loin, Il. 5, 54 (au plur.) Anth. 6, 26, 2 ; 7, 29, 6 ; A. Pl. 173, 2 ; Str. 357 etc.
Étym. ἑκηϐόλος.