ἕκηλος
ἕκητιἕκηλος, ος, ον ;
1 tranquille, paisible,
sans crainte, Il. 5,
759 ; 11, 75 ; 15, 194 ; Pd. I. 6, 4 ; Eschl. Sept. 238 ; Soph. Ph. 769 ; en parl. d’arbres, A. Rh.
2, 969 ; adv.
ἕκηλα, Soph.
El. 786,
tranquillement ||
2 inactif, oisif,
Thcr. Idyl.
26, 100 ; en parl.
d’un champ en jachère, Hh.
Cer. 451
||
E Dor. ἕκαλος [ᾱ] Pd. l. c. etc.
Étym.
p. *ϝέκᾱλος ;
cf. ἑκάεργος, ἑκών,
ἕκητι.