ἑλειότροφος

ἑλειόχρυσος

ἔλειπτο
ἑλειό·χρυσος, ου (ὁ) [ῡ] c. ἑλίχρυσος, Th. H.P. 6, 8, 1.
Étym. ἕ. χρυσός.