ἑλκητήρ

ἑλκοποιέω-ῶ

ἑλκοποιός
ἑλκοποιέω-ῶ :
1 ulcérer une blessure, Eschn. 83, 37 ||
2 tailler, inciser un arbre, Geop. 5, 38, 2.
Étym. ἑλκοποιός.