ἑλμίνθιον

ἑλμινθοϐότανον

ἑλμινθώδης
ἑλμινθο·ϐότανον, ου (τὸ) [ᾰ] plante contre les vers, A. Tr. 2, 595, 25 Puschmann.
Étym. ἕλμινς, βοτάνη.