ἑψητήρ

ἑψητός

ἑψία
ἑψητός, ή, όν, cuit, bouilli, Xén. An. 2, 3, 14 ; Nic. Al. 111 ; οἱ ἑψητοί, Ar. Vesp. 679 ; Arstt. H.A. 6, 15, 2, sorte de petits poissons qu’on mangeait avec une sauce.
Étym. vb. d’ἑψέω.