ἑπτάλογχος

ἑπτάλοφος

ἑπταμελής
ἑπτά·λοφος, ος, ον [] aux sept collines (la ville, c. à d. Rome) Cic. Att. 3, 5, 2 ; Plut. M. 280d ; Anth. 14, 121.
Étym. ἑ. λόφος.