Ἕρπυς

ἑρπυστήρ

ἑρπυστής
ἑρπυστήρ, ῆρος (ὁ)
1 reptile, Opp. C. 3, 110 ||
2 adj. qui rampe, rampant, Opp. C. 3, 411 ; Orph. Lith. 49.
Étym. ἑρπύζω.