Ἑσπερικός

ἑσπερινός

ἑσπέριος
ἑσπερινός, ή, όν [] du soir, Xén. Lac. 12, 6 ; DC. 69, 18 ; Ath. 11d ; Anth. 5, 202 ; ἡ ἑσπερινὴ θυσία, Spt. Lev. 23, 5 ; 4 Reg. 16, 15 ; 2 Esdr. 9, 4 ; Ps. 140, 2, sacrifice du soir ; ἑσπερινὴ εὐχή, Bas. 4, 497 Migne, prière du soir.
Étym. ἕσπερος.