ἑτάρη

ἑταρίζομαι

ἕταρος
ἑταρίζομαι (seul. ao. moy.) [ᾰ] s’adjoindre ou se choisir pour compagnon, acc. Il. 13, 456 (opt. 3 sg. ἑταρίσσαιτο) ; Call. Dian. 206 (ind. 2 sg. poét. ἑταρίσσαο).
Étym. ἕταρος ; cf. ἑταιρίζομαι.