εὑρεσιλογία

εὑρεσίλογος

εὑρέσιος
εὑρεσί·λογος, ος, ον [ῐ] qui trouve facilement des mots ou des raisons, qui a la parole facile, Corn. 191 ||
Sup. -ώτατος, DL. 4, 37 ||
E Poét. εὑρεσσίλογος, Sib. 1, 178.
Étym. εὑρίσκω, λόγος.