ἑξάγωνος
ἑξαδακτυλιαῖοςἑξά·γωνος, ος, ον
[ᾰ] à six angles, hexagonal ;
τὸ ἑξάγωνον, Arstt. Cæl. 3, 8, 1 ; H.A.
5, 23, 2, hexagone ; ὁ ἑξ. ἀριθμός, Nicom.
Arithm. 121,
le nombre hexagonal, formé par l’addition
du τρίγωνος au πεντάγωνος correspondant, c. 6, 15,
28.
Étym.
ἕξ, γωνία.