ἑῶμεν

ἑῶμεν (var. ἕομεν) ἐπεί χ’ ἑ. πολέμοιο, Il. 19, 402, lorsque nous serons rassasiés de combattre ; sel. d’autres, ἕωμεν, p. ὧμεν, 1 pl. sbj. ao. 2 d’ἵημι.