ἱεροκαυτέω-ῶ

ἱεροκῆρυξ

Ἱεροκλείδης
ἱερο·κῆρυξ, υκος (ὁ) [ῡκ] héraut des sacrifices, héraut sacré, Dém. 1371, 16 ; Hermias (Ath. 149e).
Étym. ἱ. κῆρυξ.