ἱεροσυλέω-ῶ

ἱεροσύλημα

ἱεροσύλησις
ἱεροσύλημα, ατος (τὸ) [ῡ] dépouille d’un temple, Spt. 2 Macc. 4, 39.
Étym. ἱεροσυλέω.