ἱερούργημα

ἱερουργία

ἱερουργικός
ἱερουργία, ας (ἡ) accomplissement d’un sacrifice ou d’une cérémonie religieuse, sacrifice, Plat. Leg. 774e ; Plut. Alex. 2 ; Hdn 3, 8, 7.
Étym. ἱερουργός.