ἰλαδόν

ἱλάειρα

ἵλαθι
ἱλάειρα, ας [ῐᾰει, sel. d’autres, ῑᾱει] bienfaisante, ép. de la Lune, Empéd. 243 Mullach (Plut. M. 920).
Étym. ἵλαος.