ἱλέομαι

ἱλεόω-ῶ

Ἰλεύς
ἱλεόω-ῶ [] (seul. sbj. ao. ἱλεώσητε, El. fr. 47, 16) ; moy. plus us. ἱλεόομαι-εοῦμαι, Plat. Leg. 804b; Luc. Salt. 17 ; f. ἱλεώσομαι, Ps.-Callisth. 1, 6 ; ao. ἱλεωσάμην, DC. 59, 27, c. le préc.