ἱμάτιον

ἱματιοπώλης

ἱματιόπωλις
ἱματιο·πώλης, ου (ὁ) [ῑᾰ] marchand d’habits, Critias 54 ; Ptol. Tetr. 179.
Étym. ἱμάτιον, πωλέω.