ἱππαλέος

ἱππαλίδας

Ἵππαλκμος
ἱππαλίδας, ου (ὁ) [ᾰιᾱ] habile cavalier (cf. δραπετίδας de δραπέτης); sel. d’autres, fils d’Hippalos, ép. de Castor, Thcr. Idyl. 24, 127.
Étym. ἵππος.