ἱπποϐάμων

ἱπποϐάτης

ἱπποϐάτος
ἱππο·ϐάτης, ου (ὁ) [ᾰ]
1 qui va à cheval, cavalier, Eschl. Pers. 26 ||
2 étalon, Hippiatr.
Étym. ἵ. βαίνω.