ἱπποκενταύρειος

ἱπποκένταυρος

Ἱπποκίων
ἱππο·κένταυρος, ου (ὁ) hippocentaure, moitié homme, moitié cheval, Xén. Cyr. 4, 3, 17 ; Plat. Phædr. 229d ; au fém. Luc. Zeux. 3.
Étym. ἵ. κένταυρος.