ὁλόχροος-ους

ὁλόχρυσος

Ὄλπαι
ὁλό·χρυσος, ος, ον [ῡ] tout en or, Antiph. (Com. fr. 3, 132) ; Plut. M. 852b ; Ath. 202b, etc. ; Luc. Sat. 28.
Étym. ὅλ. χρυσός.