ὁμᾶλιξ

ὁμαλισμός

ὁμαλιστέον
ὁμαλισμός, οῦ () []
1 action d’aplanir, d’unir, Plut. M. 688f ||
2 t. de gr. prononciation égale, uniforme, Sch.-Eschl. Ag. 946.
Étym. ὁμαλίζω.