ὁμόδουλος

ὁμό·δουλος, ος, ον, compagnon d’esclavage, Eur. Hec. 60 ; Plat. Theæt. 172d, etc. ; τινος, Plat. Phæd. 85b, etc. ; ou τινι, Xén. Hell. 4, 1, 36, avec qqn ; fig. Anth. 12, 81,.