ὁμόλογος

ὁμολογουμένως

ὁμολογούντως
ὁμολογουμένως, adv. :
1 d’un accord unanime, de l’aveu de tous, Thc. 6, 90 ; Xén. Hell. 2, 3, 38, etc. Plat. Lach. 186b, Theæt. 157e, etc. ||
2 d’une manière conforme ou analogue à, d’accord avec, dat. Xén. Œc. 1, 11, etc. DL. 3, 87.
Étym. ὁμολογέω.