Ὁμολώϊχος

ὁμομαστιγίας

ὁμομηλίς
ὁμο·μαστιγίας, ου (ὁ) [ῑγῐᾱ] compagnon de fouet, c. à d. d’esclavage, Ar. Ran. 756.
Étym. ὁμ. μαστιγίας.