ὁμοφρονέω-ῶ

ὁμοφροσύνη

ὁμόφρων
ὁμοφροσύνη, ης () accord de sentiments, union, concorde, Od. 6, 181 ; Orph. Arg. 351 ; au pl. Od. 15, 198 ; A. Rh. 2, 716, etc. ; la Concorde personnifiée, Anth. 7, 551.
Étym. ὁμόφρων.