ὁμοφωνέω-ῶ

ὁμοφωνία

ὁμόφωνος
ὁμοφωνία, ας (ἡ)
1 communauté ou identité de langage, DH. 1, 29 ||
2 ressemblance de sons, Arstt. Pol. 2, 5 ; particul. accord de sons, Luc. 2, 305 Reitz.
Étym. ὁμόφωνος.