ὁμηλικία

ὁμῆλιξ

ὅμηλυς
ὁμ·ῆλιξ, ικος (ὁ, ἡ) [ῐκ]
1 de même âge, d’où compagnon, Od. 15, 197 ; 16, 419 ; Hés. O. 442, 445 ; Eur. Hipp. 1098, etc. ||
2 de même grandeur, Luc. Im. 13 ||
E Dor. ὁμᾶλιξ [ᾱ] Mosch. 2, 102.
Étym. ὁμός, ἧλιξ.