ὁπλομανέω-ῶ

ὁπλομαχέω-ῶ

ὁπλομάχης
ὁπλομαχέω-ῶ [ᾰ] combattre avec des armes pesantes, particul. à l’escrime, Isocr. 482 ; Plut. Cato ma. 20, etc.
Étym. ὁπλομάχος.