ὁποσταῖος

ὁπόστος

ὁποστοσοῦν
ὁ·πόστος, η, ον, à quel rang, le quantième, Xén. Ages. 1, 2 ; Plat. Rsp. 617e ; Arstt. Pol. 2, 3.
Étym. ὁ, thème du pron. relat. ὅς et πόστος.