ὁριστικός

ὁριστικός, ή, όν, qui sert à délimiter, à définir, Arstt. An. 2, 2, 1, etc. ; Plut. M. 1026d ; t. de gr. ἡ ὁριστική (s. e. ἔγκλισις) Dysc. Synt. p. 244, 26, le mode indicatif.