ὁριστικῶς

ὁριστός

ὀριτρεφής
ὁριστός, ή, όν, déterminé, défini, ou qu’on peut déterminer, définir, Arstt. Metaph. 2, 49, 4 ; Plut. M. 720b.
Étym. vb. d’ὁρίζω.